Zihinsel olarak yorucu öğle yemeğimi yarıda kesip sınıfa döndüm. Bu kez Haruka ciddi bir ifadeyle beni bekliyordu.
Yaklaşan Altın Hafta için heyecanım bu sabahtan beri düşüyor…
Şu anda daha fazla belaya ihtiyacım yok.
“Kota, okuldan sonra biraz zaman ayırabilir misin? Birazcık bile olsa iyi olur.”
Hey şimdi…
Reddedebilir miyim?
…sanırım değil. *İç çek*
“Tabii, şuradaki aile restoranına ne dersiniz? Orada yen kullanabiliriz.”
“Ah, etrafta daha az insanın olduğu bir yeri tercih ederim.”
O anda sınıf aniden yoğun bir fujoshi aurasıyla dolmuş gibiydi. Ya da ben öyle hissettim.
O kızlar…
Oradaydılar, parıldayan gözlerle bize bakıyorlardı.
Kikuchi! Orada öyle bıkkın bıkkın durma, arkadaşlarını durdur!
“Tamam, benim dairemde konuşabiliriz. Oldukça yakın.”
“Teşekkürler, çok yardımcı oldun.”
Kikuchi! Fujoshi kokusu! Fujoshi kokusu!
Bu kızlara yardım edilemez! Çekirdeklerine kadar çürümüşler! Yine de, lütfen durdurun onları!?
Tüylerim diken diken oldu!
Derslerin içeriği bir kulağımdan girip diğerinden çıktı, aklımda hiç kalmadı.
Okulun bitişi konusunda ilk kez bu kadar isteksiz hissediyorum.
Bugün zindana ara verip Altın Hafta için planlarımız ve hedeflerimiz hakkında konuşmamız gerekiyordu.
O da suya düştü.
Haruka’yla birlikte ağır adımlarla daireme doğru yürüyorum.
“Lütfen, içeri gelin.”
“Rahatsız ettiğim için özür dilerim.”
“Buna gerek yok, burada başka kimse yok. Yalnız yaşıyorum.”
“Gerçekten mi? Zor değil mi?”
“Çöpü dışarı çıkarmak ve çamaşır yıkamak biraz zahmetli olabiliyor. Ama geri kalan her şey idare edilebilir. Birinci katta bozuk para ile çalışan bir çamaşırhane bile var, yani o kadar da kötü değil.”
İki litrelik şişeden biraz çay doldurup Muto ve diğerleriyle keşif hakkında sohbet ederken Haruka’nın konuşmaya başlamak için kendini yeterince rahat hissetmesini bekliyorum.
Dürüst olmak gerekirse, bu tür düşüncelerde pek iyi değilimdir.
Ancak partimizde bu kadar çok kadın varken, kendimi sık sık düşünceli olmak zorunda buluyorum.
Tuvalet molaları veya ayın o zamanı gibi şeyler – bir erkek olarak benim için anlaması gerçekten zor olan pek çok şey var.
Bu sayede ya da belki de bu yüzden, son zamanlarda diğer insanların duygularına karşı daha duyarlı hale geldiğimi hissediyorum.
Bir kez anladığınızda, siz de yapmak zorundaymışsınız gibi hissediyorsunuz, ki bu oldukça zorlayıcı olabiliyor.
Buna kıyasla, zindana gidip goblinleri dövmek çok kolay.
Konuşmamız bittikten sonra biraz dolaşsam mı?
Olmaz, dikkatim dağılıyor. Ama Haruka’nın yaydığı gerginliğe dayanamıyorum.
“Haruka…”
“Aslında.”
Oh, şimdi konuşmaya hazır mısın?
Eğer bu aşkla ilgili olursa, yemin ederim ağlarım.
“Öyle mi?
“Benim için bir yetenek ortaya çıktı.”
Pekâlâ! İlk engel aşıldı!
Bu beklentiler dahilinde!
“Anlıyorum, tebrikler.”
“Eh? Ah, evet, teşekkürler!”
Hadi ama, bu konuda utanmana gerek yok!
Yüzünün kızarmasına gerek yok.
O mutlu gülümseme. Bunu sınıfımızdaki kızlara da yapmalısın, çok heyecanlanırlar!
Ama buna ihtiyacım yok!
Konuşmaya devam edelim, olur mu?
“Ne tür bir beceri olduğunu ve hangi sisteme ait olduğunu zaten anladın mı?”
“…Şey, hala bunu çözme aşamasındayım.”
Yani araştırılması gereken birçok yönü olan bir beceri.
Eğer bir savaş tekniği ise, bunu canavarlar üzerinde denemeniz gerekir. Aynı şey saldırı büyüsü için de geçerli.
Bir kez denediğinizde, genellikle anlarsınız. Normal saldırı gücünün tam yüzdelerini görebileceğiniz bir oyun gibi değil. Saldırı becerileri böyledir.
Değer biçme gibi özel beceriler için, sadece öğrenciler veya bireyler olarak üstesinden gelebileceğimizin ötesinde.
Sophia’nın zırhını ayarlayan özel Simya becerisinin nasıl kullanılacağını kimin bulduğu ya da bunu nasıl yaptıkları hakkında hiçbir fikrim yok.
Ama Haruka hala bu süreçte olduğunu söyledi.
Muhtemelen bir dereceye kadar çevrimiçi olarak araştırılabilen bir beceridir, ancak etkileri için test edilmesi gerekir… Bence bu muhtemelen bir destek becerisi.
Haruka başkalarının öğrenmesinden korkuyor.
O yüzden öyle olduğuna eminim.
Akıllıca bir karar.
Ancak, neden bu konuda bana danışmaya geldiğini anlamıyorum.
Bunu nasıl araştıracağı konusunda kendine güvenmiyor mu, yoksa etkilerini doğrulamanın bir yolunu bulamıyor mu?
Ona doğrudan sormam gerekecek.
Ama buna adım atmam gerçekten doğru mu?
Bu sırrı bilmek ağır bir anlam taşıyor.
