“İkinizin de vaktini aldığım için özür dilerim.”
“Bunun için endişelenme, Mira.”
“Evet, evet! Zaten geçen gün siz ikinizi alışverişe götürmüştüm.”
“Eğlenceliydi, değil mi~”
Sofia bunu gerçek bir keyifle söylüyor.
Benim için bu, silmek istediğim bir anı… Unutalım gitsin.
Ama siz çocuklar! Bir gün bunun için sizi geri alacağım, sadece bekleyin!
“Yine de, Kota-san gerçekten harika bir insan, değil mi?”
“Ah, şu pikap sanatçılarıyla nasıl başa çıktığı hakkındaki hikayeyi mi kastediyorsun? Müthişti. Keşke ben de orada olabilseydim! Babamın tekmeleri yanıyor olurdu!”
Yani konu Kota’ya döndü.
Bu mükemmel.
“Evet, Kota hakkında…”
“Mira sonunda hoşlandığı birini mi buldu!? Teyzeme söylemeliyim!”
“Demek Mira onunla ilgileniyor, ha? Hmm, zorlu bir rakip. Gardımı indiremem!”
…?
“Huh!? Hayır! Hayır! Bu o değil!”
“Hadi ama, sorun değil. Saklamak zorunda değilsin.”
“Doğru, sonuçta biz arkadaşız.”
Ah, başım ağrımaya başladı…
Kota hakkında konuşmak için zaman ayırdım ve onların tepkisi bu oldu.
…Sofia da bir şekilde onun farkında olabilir mi?
Romantik duyguların nasıl bir şey olduğunu unutmuş gibi görünen Sofia?
Bunu fazla mı düşünüyorum?
Hayır, asıl konuya gelelim.
“Hiç de öyle değil. Ayrıca, Kota muhtemelen Sofia ya da Emilia gibi tipleri tercih ediyordur.”
“Mira, biriyle senden hoşlandığı için ilgilenmezsin. Onlarla ilgilendiğin için senden hoşlanmalarını istersin.”
“Evet, evet!”
Bu ikisinin nesi var?
Ne zaman böyle oldular?
O alışveriş gezisinden beri mi?
Kikuchi ya da adı her neyse o muydu? Onları etkiledi mi?
Arkadaşlarımın büyümesinden mutsuz değilim ama Kota’ya karşı gerçekten romantik hislerim yok. Ne yapmalıyım?
“Bu konuşmayı başka bir zamana saklayalım. Şimdi önemli bir şey konuşmak istiyorum.”
“Önemli olsa da…”
“Hadi, Sofia. Önce Mira’nın söyleyeceklerini dinleyelim.”
Emilia’nın aklı başında davranmasına sevindim.
Emilia sakin ve Sofia öfkeli mi?
…Ne garip bir durum.
“Geçen gün Kota 3. Seviye olduğunu söyledi.”
İkisinin de başını salladığını onaylıyorum.
“Ama ikinizin de Kota’nın savaş sahnelerini hatırlamanızı istiyorum.”
Emilia başını kaldırıp tekrar tekrar sallıyor.
Sofia gözlerini kapatıyor… ve yanakları hafifçe kızarıyor.
Ne hatırlıyor acaba?
“Sence ikiniz de iki seviye daha atladıktan sonra böyle hareket edebilir misiniz?”
“…Bu imkansız.”
“Hmm… bu biraz şüpheli, değil mi?”
Sofia dürüstçe bunun imkansız olduğunu kabul etti.
Emilia başından beri antrenman yapıyordu, bu yüzden o seviyeye ulaşıp ulaşamayacağından emin olmaması iyi bir değerlendirme.
“Evet, ben de öyle düşünüyorum.”
Üçümüzün de aynı anlayışı paylaştığını teyit ettik.
Şimdilik bir sorun yok.
“Peki, onu bizden bu kadar farklı kılan ne?”
“Erkek olduğu için mi? Hayır, öyle değil.”
“Büyük bir kalbi olduğu için olabilir mi?”
Sophia… iyi misin?
Kikuchi’nin aşık beyni sana da mı bulaştı? O bile hafif bir vaka gibi görünüyordu, ama sen ciddi hasta mısın!?
“Ekipman farkı… O kadar önemli olduğunu sanmıyorum.”
Emilia, bunu ciddi ciddi düşünme, Sofia’yı durdur!
Sanki ateşi varmış gibi uçuyor.
Ben Sofia için endişelenirken, Emilia birden kafasını kaldırdı.
“Buldum! Bu onun yetenekleri!! Hepsi bu, değil mi Mira?”
“Ah, evet, muhtemelen öyle. Ben de öyle düşünmüştüm, bu yüzden bugün sizden zaman istedim.”
Onlara sadece cevabı vermek yerine biraz düşünmelerine izin vermenin daha iyi olacağını düşündüm, böylece daha fazla ikna olacaklardı.
“Yani… yetenekleri… destek tipi mi?”
Sofia nihayet normal haline dönmüş gibi görünüyor.
Kendini geliştirme becerisi olasılığını göz ardı edemeyiz, ancak durum böyle olsaydı, Kota’nın bunu saklamak için fazla bir nedeni olmazdı.
Sofia’nın gözleri büyür ve Emilia acı bir ifade takınır.
Bu anlaşılabilir bir şey.
“Kişinin yeteneklerini başkalarına açıklamaması güvenlik için gereklidir. Ancak bir parti kurarken, bir dereceye kadar bilmeniz gerekir. Yine de bu, güven tesis edilene kadar saklanması gereken bir şey. Bu yüzden onu zorlamaya çalışmayın, tamam mı?”
İkisi de ciddiyetle başını sallıyor. Muhtemelen konuşmaya devam edeceğimi hissediyorlar.
İşte bu yüzden yakın arkadaşlara sahip olmak… rahattır.
“Bu nedenle bir seçim yapmak zorundayız. Kota’nın yetenekleri halk tarafından öğrenilirse, kaçınılmaz olarak hedef haline gelecektir.”
İkisinin de yüz ifadesi asık.
Endişelerimi anlamış görünüyorlar.
“Hâlâ güvendeyken onunla yollarımızı ayıralım mı? Yoksa yeterince güç kazanana kadar onu saklı mı tutacağız? Ya da onu kendi ülkemize mi teslim edeceğiz? Sunabileceğim seçenekler bunlar.”
“Ülkemiz ona nasıl davranırdı…”
“Emilia!? Yoldaşına ihanet eder misin!?”
Belki de kelime seçimim iyi değildi?
Ama benim de içinde bulunduğum ruh hali buydu.
Şimdi, onları nasıl sakinleştirmeliydim…
“Sakin ol, Sofia. İnsanın kendi ülkesinde kalması her zaman en mutlu seçenek değildir, değil mi? Çin’e bakın, Tayland da öyle ve Brezilya da iyi değil. Peki ya Japonya? Hayatı tehdit eden keşif için yeterli teklifte bulunuyorlar mı? Ya da belki bizim ülkemiz ona daha iyi davranabilir.”
“Bu… ama yine de…”
“Mira, bu hala sadece bir olasılık, değil mi?”
“Bu doğru. Japonya’da kaşiflere yönelik muamele yıldan yıla iyileşiyor. Ancak hala Avrupa ülkelerinin gerisinde olduğu yadsınamaz.”
Evet, gerçek bu.
Ancak şu anda kesin olarak söyleyebilirim ki Almanya hala daha iyi.
Özellikle de bilim insanları konusunda. Yetenekli Japon bilim insanları başka ülkeler tarafından işe alınıyor ve Japonya’yı terk ediyor.
“Ona çok şey borçluyuz. Şahsen ben bunu gizli tutmayı tercih ederim.”
“Tanrım!”
“Benim bir itirazım yok. Bu, hedef alınma riski çok yüksek olan bir beceri.”
Sofia kızarmış bir yüzle yanaklarını şişiriyor.
Emilia sözlerine rağmen şaşırtıcı derecede sakin.
“O zaman bu yönde ilerleyelim.”
Onların onayını aldım.
Görüşmemizin sonucu oldukça iyi.
“Sadece teyit etmek için, Sofia!”
“Evet?”
“Şu anda ülkeler ve kuruluşlar tarafından en çok hangi beceriler hedefleniyor?”
“Bir numara iyileştirme becerileri, iki numara destek becerileri ve üç numara değerlendirme becerileri!”
Doğru, bu üçü. Çok faydalı becerilerdir ancak düşük bir gerçekleşme oranına sahiptirler ve tek başlarına kullanıcılar kolay kolay savaş gücü haline gelmezler. Başka bir deyişle, adam kaçırmak isteyenler için düşük riskli, yüksek getirili bir seçimdir.
“Çok güzel! Doğru cevap ver, ödül olarak sana sarılacağım!”
“Yaşasın.”
Ha?
Sofia’nın gerçekten ateşi var!?
Ondan sonra Sofia’yı hastaneye götürdük.
