Değerlendirmeyi bitirdikten sonra aceleyle Sophia ve diğerlerinin yanına döndüm.
“Özür dilerim! Çok özür dilerim!! Seni beklettim!”
“Hayır, sorun değil, Kota.”
“Evet, her şey yolunda. Emilia’nın sürekli ramen hakkında sızlanması dışında.”
Evet, gerçekten üzgünüm.
Ama Emilia, lütfen bana öyle bakma. Ramen kaçıp gitmeyecek.
“Kota! Bugün şu ramen dükkanına gidiyoruz!”
Bunu söylerken akıllı telefonunu yüzüme doğru itti.
Ah, o yer.
“Kota, nerede olduğunu biliyorsan, bizi oraya yönlendir!”
Görünüşe göre bundan kaçış yok.
Kaçmak istediğimden değil. Kaçmam için bir sebep yok.
Sadece ramen olsa bile güzel kadınlarla bir yemek.
“Ben de gelsem sorun olur mu?”
Sophia’ya emin olmak için sordum.
“Eğer Kota için sorun yoksa, birlikte gidelim.”
“Aksine, acele edelim ve gidelim. Emilia kadar olmasa da ben de acıkmaya başladım.”
Bugün bir ömürlük şansımı tüketip tüketmediğimi merak ediyorum.
Yarın güneşin doğuşunu görecek kadar yaşayamazsam şaşırmayacağımı hissediyorum.
Bu yüzden ben de biraz çaba göstermeye karar verdim.
“‘Menya Shizuru’ fena değil, ama hazır başlamışken ‘Marugin Branch 2 ~Sister Store~’a ne dersiniz? Daha doyurucu ve… şu anki ruh halime daha çok uyuyor.”
Olamaz!? Jiro tarzı ramen yemek istediklerine dair konuşmaları goblin savaşından önceydi.
Savaştan önceki konuşmalarına kulak misafiri olduğumu fark edecekler.
Kasıtlı olarak kulak misafiri olmasam bile, bu pek hoş bir şey değil.
“Öyle mi? O zaman bugün Kota’nın önerdiği yere gidelim!”
“Gidelim mi o zaman? Ben de acıkmaya başladım.”
Sophia ve diğerleri fark etmemiş gibi görünüyordu. Rahat bir nefes aldım.
Ruh halimi değiştirerek üçünü neşeyle ramen dükkanına yönlendirdim.
