Malların fiyatlarını görünce, Lin Tuo’nun hafifçe hararetlenen zihni birden sakinleşti.
Vücudundaki eter ilk defa beş yüz puanı aşmış olsa da, yüksek fiyatıyla kıyaslandığında hâlâ hiçbir şeydi.
“O zaman biraz daha mı bekleyelim? Kum havuzundaki eter iyileşene kadar bekleyip sonra onu emip bin puan mı toplayalım?”
Lin Tuo başını çevirip ışığın ve gölgenin değiştiği kum havuzu kıtasına baktı.
Mavi-beyaz aura yavaş yavaş düzelmeye başlamıştı ve hemen hesaplamalar yapmaya başladı.
Bu dönemde yaptığı gözlemler sonucunda vücutta çok fazla eter biriktirmenin maliyet açısından uygun olmadığını fark etti.
Öncelikle, eter vücudu sertleştirebilse de, süreç yavaştır. Vücudunuzu geliştirmek için her gün kadim dövüş sanatlarını pratik etseniz bile, bu süreci yalnızca biraz hızlandırabilir.
Başka bir deyişle, bedeni ıslah etmek ve yaşamı evrimleştirmek aceleye getirilemez.
Ayrıca Wuzu Huabing Yumruğunu kullandığında bir miktar eter tükettiğini de keşfetti.
Örneğin, mavi-beyaz aurayı harekete geçirmeye, hayali bir silahı yoğunlaştırmaya ve serbest bırakmaya çalıştığında, bedenindeki eter tükenirdi.
Daha önce şehir merkezindeki bir binanın çatısında yanıltıcı bir gümüş iğneyi yoğunlaştırdım ve biraz israf oldu. Ama şimdi huzurlu bir zaman ve onu tüketme şansım yok. Bunu bilerek israf edemem.
Bu durumda biriktirdiğiniz puanları en kısa sürede harcayıp yatırıma dönüştürmeniz akıllıca olacaktır.
Şu anda alışveriş merkezindeki tek eşya buydu ve başka seçeneği yok gibi görünüyordu.
“Hayır, ben bu eterleri serbest bırakarak belirli bölgelerdeki eter konsantrasyonunu artırabilirim!” Lin Tuo’nun aklına aniden bir ilham geldi.
Eter, bir tür enerji olarak emilebilir ve doğal olarak serbest bırakılabilir.
Aslında Breathiā’da da buna benzer teknikler var.
Normal şartlarda büyük bir zorlukla emilen bir şeyin tükürülmesinin bir anlamı yoktur ama şimdi durum farklıdır.
Lin Tuo’nun böyle bir ihtiyacı vardı!
Beceriler dağıtıldı ve sanırım Yangcheng’deki biri bunu bir sonraki sefer uygulamaya çalışacak. Ancak sorun şu ki Lin Tuo’nun son koleksiyonundan dolayı Yangcheng’in üstündeki eter konsantrasyonu şimdiye kadar toparlanmadı.
Hala “düşük” bir durumda.
Başka bir deyişle Yangcheng bölgesindeki hava kuru ve bitkin bir durumdadır.
Bu durum insanların pratiklerine pek uygun değil.
Bir adım geri çekilip, Yangcheng ortamı normal olsa, sıradan insanlar pratik yapmaya çalışsa bile ilerleme yine çok yavaş olacaktır.
Evrim Kum Masası’nın verdiği bilgiye göre Lin Tuo, normal şartlarda meditasyon yapmanın, nefes almanın ve dünyadaki eteri emmek için uzun süreli pratikler yapmanın çok verimsiz bir şey olduğunu biliyordu.
Birkaç yetenekli insan dışında çoğu insan bir iki ay ısrar etmeden herhangi bir ilerleme kaydedemez.
Çoğu insan için sadece “eter”in varlığını hissetmek istemek bile yüksek bir eşiktir.
Dahası, Yangcheng’deki mevcut eter seviyesi zaten normalden düşük.
Daha da fazlası.
Dolayısıyla, kendi haline bırakıldığında çoğu insan muhtemelen meraktan bir iki kere deneyecek, birkaç gün devam edecek ve hiçbir etkisi olmadığını görünce vazgeçecektir.
Bu durumda Lin Tuo’nun pilot proje oluşturarak tüm insanlığın evrimini teşvik etme planı işe yaramayacaktır.
“En azından ilk aşamalarda, insanlara Qingling Nefes Tekniğinin gerçek ve etkili olduğunu mümkün olduğunca çabuk fark ettirecek bir yol bulmamız gerekiyor.”
Lin Tuo kendi kendine mırıldandı.
Bunu başarmanın en basit ve en vahşi yolu Yangcheng bölgesindeki eter konsantrasyonunu zorla artırmaktır!
“Kum masasından Yangcheng’e eter dökersem herhangi bir kayıp olur mu?”
Lin Tuo yumuşak bir sesle sordu.
Bir sonraki saniye, aklıma otomatik olarak bir bilgi geldi.
Genel anlamı, ters enjeksiyonun yine belli bir oranda kayba neden olacağıdır, ancak toplama ile karşılaştırıldığında kayıp çok daha azdır.
Lin Tuo bu cevabı aldıktan sonra bunun iyi bir fikir olduğundan emin oldu.
“Bu 500 puanı Yangcheng’e geri verin, yerel konsantrasyonu zorla artırın ve sonra bunu hızla hızlandırın ki insanlar Nefes Tekniğinin değerini anlayabilsinler.
Bu sayede ileride kataliz durdurulsa bile büyük bir sorun yaşanmayacaktır. ”
Diğer seçenek ise bin puan biriktirip bir gözlem poligonu satın almaktı… Lin Tuo bunu düşündü ve şimdilik buna gerek olmadığını düşündü.
Bin puan ancak on bin kilometrekare karşılığında alınabiliyor.
Başka bir deyişle Yangcheng’in yanındaki kentsel alan da kum masasına dahil edilebilir.
Fakat “tüm insanlık için manevi pratiği teşvik etme” planında Lin Tuo uzun süre kum havuzunun dışında bir şey seçmeyecek.
Bu durumda, yalnızca gözlem kapsamını genişletmenin pek bir değeri yoktur.
“Şey, tek avantajı genişlemeden sonra araba kullanmadan, doğrudan bir sonraki şehre gidip oynayabilmem ve ışınlanabilmem…”
Bunları düşününce mutlu oldu.
Kararını ver.
Lin Tuo, alışveriş merkezi sayfasını kapattıktan sonra sanal alanı tekrar “gözlem modu”na çevirdi.
Sonra devasa bir makine gibi işleyen modern şehre baktı, alkolmetreyi tersten denedi, ağzını şişirdi ve kum masasına yavaş yavaş mavi-beyaz hava üfledi.
…
…
akşam.
Güneş yavaş yavaş batarken ve batıdaki gökyüzünden sıcak ışık huzmeleri yayılırken, Yangcheng sokaklarında giderek daha fazla araba ve insan vardı.
Lin Tuo’nun kısa bir süre önce istifa ettiği şirketin bölümünde.
İşten çıkma zamanı geldi.
“Kardeş Li, beraber gidelim mi?”
“Hayır, henüz hiçbir şeyi bitirmedim, siz önce geri dönün.”
“…Tamam, iyi hafta sonları.”
“iyi hafta sonları.”
Li Tai birbirlerini selamladıktan sonra derin bir nefes aldı ve meslektaşının gidişini izledi.
Ofis boşaldıktan sonra yavaşça ayağa kalktı ve orada kimsenin olmadığını doğruladı. Sonra bir hırsız gibi iş istasyonuna geri döndü ve bilgisayarındaki favorilerindeki resimlere tıkladı.
Li Tai, departman müdürü olarak yumuşak başlı bir kişiliğe sahip.
Ayrıca şirketteki atmosfer nispeten rahattır, bu yüzden asla kendini beğenmiş davranmamıştır ve iş arkadaşlarıyla iyi ilişkileri vardır, aksi takdirde şirket grup sohbeti bu kadar aktif olmazdı.
Yıllarca yoğun bir şekilde çalıştıktan sonra birtakım hastalıklara yakalanmam kaçınılmazdı.
Sadece boyun omurlarım biraz çıkık, sadece onları destekleyici ilaç kullanabiliyorum.
Sabahleyin, şirketteki bir grup genç sabah olaylarını konuşuyor ve pratik yapmaya çalışıyorlardı. Sözünü kesmedi, ama sessizce not aldı ve meraklandı.
Zira dövüş sanatlarını bedeni güçlendirmek için yapma fikri hala insanların zihninde derinden yer etmiş durumda.
Eğer bu teknik gerçekten işe yarıyorsa, belki onu uygulamak vücudunuz için de iyi olabilir.
“Bir deneyin, sorun çıkmayacak…”
Li Tai yumuşak bir sesle mırıldanarak gözlüklerini düzeltti ve ardından bilgisayarda görüntülenen fotoğrafı dikkatlice okudu:
《Mavi Ruh Nefes Tekniği》
“İlk adım…oturma pozisyonunuzu ayarlayın…”
İnsanların öğrenmesini kolaylaştırmak için Lin Tuo bunu mümkün olduğunca özlü bir şekilde yazdı. Ayrıca, tekniğin kendisi karmaşık değildi, bu yüzden Li Tai iki kez okuduktan sonra ezberledi.
Li Tai, sandalyenin minderini yere serdi, pencereye doğru döndü ve garip bir meditasyon pozisyonu aldı.
Daha sonra gözlerinizi kapatın ve Nefes Tekniği yöntemine göre zihninizde canlandırmaya başlayın, nefesinizin ritmini yavaşça ayarlayın.
“Huff… nefes al… üf… nefes al…”
İlk başlarda uyum sağlamakta zorlandı.
Sonuçta insanın nefes ritmini ayarlamak kolay değil ama yavaş yavaş alışacaksınız.
Batmakta olan güneşin parıltısı yavaş yavaş söndü.
Ofiste sessizlik vardı.
Esinti yeşil bitkileri sallıyordu. Li Tai’nin nefes alışı yavaş yavaş belli bir ritme girdi ve tarif edilemez bir hale büründü.
…
Aynı zamanda.
Yangcheng şehrindeki bir mahalledeki bir odada.
Zhou Mo’nun en yakın arkadaşı Jiang Yishan adlı kız banyo kapısını açtı.
Saçlarını havluyla kurularken yatak odasına girdi ve gözleri Lin Tuo’nun masada basılı dövüş tekniğine takıldı.
“Denemek?”
Jiang Yishan aklından geçen bir düşünceyle saçlarını topladı, sonra kokladı, içeriğe şöyle bir baktı ve sonra yerdeki yoga matının üzerine oturdu.
Nefesini düzene koydu ve kısa sürede sakinleşmeyi başardı.
Kısa bir süre sonra, sıradan insanların fark edemeyeceği mavimsi beyaz bir auranın gökyüzünden uzun bir ipek iplik gibi yavaşça aşağı doğru inerek ağzına ve burnuna aktığı görüldü.
“Huff… nefes al… nefes al… nefes al…”
…
Kızıl güneş batıda batıyor, gökyüzü yavaş yavaş kararıyor ve gece çökerken tüm Yangcheng parlak bir şekilde aydınlanıyor.
Her zamankinden farklı bir şey yok gibi görünüyor.
Ancak şehrin birçok köşesinde, hatta şehrin kenar mahallelerindeki köylerde bile.
Kalabalığa görünmekten kaçınan, yere bağdaş kurup oturan ve kendiliğinden “Yeşil Ruh Nefes Tekniği”ni uygulamaya başlayanlar da oldu.
…
Lishan Dövüş Sanatları Okulu’nda yapılan çalışmada.
Lin Tuo sessizce kum masasındaki şehre baktı. “Gelişmiş Kum Masası”nın gücünün yardımıyla, yüzen eteri açıkça görebiliyordu.
Bu anda, onun aktif geri bildirimiyle, şehrin üzerindeki eter adeta bir bulut oluşturmuştu.
Yakından bakarsanız, uzayı kat ederek şehrin çeşitli noktalarına bağlanan, son derece ince mavi-beyaz hava parçacıklarının yavaşça aşağıya doğru düştüğünü göreceksiniz.
Sayısız ipek iplikler gibi.
Bir tarafta eter bulutu, diğer tarafta ise xiulian uygulayan sıradan insanlar var.
“Ha?”
Lin Tuo bir süre baktıktan sonra, bu sayısız ipek ipliğin arasında, özellikle kalın ve sağlam olan birkaç tanesinin olduğunu fark etti.
“Bu yetenek farkı olabilir mi? Farklı yeteneklerin yetiştirmede farklı verimliliği vardır. İplik ne kadar kalınsa, bağlandığı bireyin yeteneği o kadar yüksektir.”
Lin Tuo zihninde bir şeyi anladı ve kısa bir tereddütten sonra “eter bulutunu” bozmak için elini uzattı, konsantrasyon dağılımını bozdu ve yetenekli kişinin etrafındaki kentsel alanda konsantrasyonu zorla artırdı.
Nefes Tekniğinin değerini insanlara en kısa zamanda kavratmak ve daha çok insanı bu tekniği uygulamaya çekmek için en pratik yöntem, kısa zamanda birkaç “rol model” belirlemektir.
Ve yetenekleri daha yüksek olanlar, açıkça en uygun olanlardır.
“Cennet Yolu bir yayı germek gibidir. Yüksekleri bastırır ve alçakları yükseltir. Fazlalıkları azaltır ve eksiklere verir. Cennet Yolu fazlalıkları azaltır ve eksiklere verir.
İnsanın tabiatı böyle değildir; eksiği olandan alıp fazlası olana vermek gerekir. Dünyaya hizmet edecek kadar parası olan kimdir? Yalnızca Tao vardır. ”
Lin Tuo hafifçe içini çekti, Laozi’nin klasik bir bölümünü sessizce okudu ve kendini küçümseyen bir tavırla şöyle dedi:
“Eskiler beni aldatmıyordu.”
