“Gelecekler, ” derdi babam hep, hep korku içinde titrerdi.
“Gelmesinler…”
“Onları durdurmalıyım…”
“Onlarla tanışmaya hazır değiliz… yok oluruz, biteriz…”
Delirmiş bir adamın anlamsız çığlıkları gibiydi bunlar kulaklarımda…
Ben sevgilimle mutluydum. Dünya umurumda değildi. Çünkü benim dünyam o idi.
Baktığım her yerde görebilirdim onu… Benden başkasını sevmezdi… Her zaman bana ayıracak zamanı olurdu… Ne güzel olurdu, ona gerçekten dokunabilseydim…
Nerden bilebilirdim gerçekten geleceklerini…
…ve onları sadece sevdiğimin durdurabileceğini…
14 Şubat sevgililer gününüz kutlu olsun. Sevgilisi olanlarla ve kalbinde sevgi taşıyanlara…
Güzel bir kısa hikaye deniyorum. Umarım altından kalkabilirim.
