Belediye binasına dönen Turan, artık biraz daha insana benzeyen şehrin etkili isimleriyle bir toplantıya girdi.
“Kış yavaş yavaş sona eriyor.”
“Bu hafta donma nedeniyle tek bir ölüm bile olmadı. On kişi öldü ama sekizi yaşlılıktan, ikisi de onarım çalışmaları sırasında meydana gelen kazalardan.”
“Büyük Turan’a şükürler olsun!”
Her şeyin nasıl geliştiğini ve bunun Turan’ın varlığı sayesinde olduğunu övgüyle anlatıyorlardı.
Bu tapınmayı yarı dinleyen Turan, toplantı odasının bir tarafına yayılmış bir haritaya baktı.
Harita Kalamaf Şehri’nin etrafındaki bölgeyi gösteriyordu.
“Batıdan hâlâ bir şey görünmüyor.
Kalamaf’tan batıya giden yolu takip edince Arabion Hanesi’nin kara elflerle savaştığı bölgeye varılıyordu.
Daha önce bu şehri yöneten haneyi yok eden bilinmeyen varlık, muhtemelen bir kara elf büyücüsü, orada olabilirdi.
Artık şehir yeterince istikrarlı olduğuna göre, varlığın kimliğini doğrulamak için batı yolunun ötesinde keşif yapması gerekiyordu.
Sırf saldırmadı diye aylarca ya da yıllarca bu şehre bağlı kalamazdı.
Kutsal emanetinin gücü ve kara kartalın hareket kabiliyeti sayesinde, ne tür bir varlık olduğunu nispeten daha az riskle tespit edebilirdi.
Bu görüşünü dile getirdiğinde herkes isteksizlik gösterdi.
“Bu çok tehlikeli olmaz mı?”
“Belki de biraz daha beklemeliyiz…”
Bir zamanlar Kalamaf’ı yöneten soylu hanedanı yok eden bilinmeyen bir düşmanla mı karşılaşacaktık?
Turan ölürse bu şehre ne olacaktı?
Ama içten içe bunu düşünürken, onun gitmesine engel olmaya cesaret edemediler.
Bu şehirde yaşayan bir Prea tanrısından farkı olmayan birine bunu yapmaya nasıl cesaret edebilirlerdi?
“Garip bir şey hissedersem hemen geri dönerim, bu yüzden endişelenmeyin. Üstesinden gelemeyeceğim kadar güçlü bir düşman olsa bile, onu şehre götürmeyeceğim, bu yüzden insanları kontrol altında tutun.”
Turan bunu onların rızasını almak için değil, bir süre burada olmayacağını bilmeleri gerektiği için bildirmişti.
Daruk ve şehrin etkili isimleri, onun sağ salim dönmesi dileğiyle derin bir saygı duruşunda bulundular.
Turan, lojmanına dönüp bir saat kadar dinlendikten ve büyü gücünü en üst seviyeye çıkardıktan sonra pencereden dışarı çıktı.
“Gidelim Bize.”
Kara kartal, Bize, cıvıldadı ve gökyüzüne doğru süzüldü.
Ona annesinin adıyla seslenmeye alışmaya başlamıştı.
Zaten annesine de pek ismiyle hitap etmemişti.
Şehrin hava sahasına yükseldiklerinde, gölgeden fark eden bazı vatandaşlar Turan’a seslendi.
“Kara kartal! Bu kara kartal!”
“Kalamaf’lı Turan! Bu şehri sonsuza dek koru!”
Turan vatandaşların övgülerinden oldukça rahatsız oldu.
Batıdaki düşmanı yendikten sonra, seyahatlerine devam etmek için Kalamaf’ın koruyuculuğundan istifa etmeyi planlıyordu.
Yerine geçecek bir soylu bulmanın bir yolunu çoktan düşünmüştü.
Yani, annesinin nerede olduğunu araştırması karşılığında şehrin yönetim haklarını teklif etmek.
Batı tehdidi ortadan kalktığında, Kalamaf herhangi bir aile reisini cezbedecek kadar değerli olacaktı.
Artık eskisi gibi portreler dağıtmaya gerek yoktu.
Onlardan yirmi yıl önce at sırtında tek başına seyahat eden yirmili yaşlarının başında genç ve hamile bir kadın bulmalarını isteyebilirdi.
Igon gibi mükemmel hafızaya sahip birini bulmayı ummaktansa, böyle özel bir vakayı hatırlayan birini bulmak çok daha olası olurdu.
Bu tür düşünceler bazen kendisini huzursuz hissetmesine neden oluyordu.
Sırf annesi hakkında bilgi almak için kendisine bir tanrı gibi tapan vatandaşlarını satıyormuş gibi hissediyordu.
Bir sonraki lord şehri düzgün yönetmez ve insanlar acı çekerse, Turan’ın kendisi de biraz sorumluluk taşımayacak mıydı?
“İşte bu yüzden bir şehrin sorumluluğunu almak istemedim.
Düşünceler içinde kaybolan Turan birden Kalamaf’ın topraklarının sınırına ulaştığını fark etti.
Bize’nin uçuş hızı gerçekten muazzamdı.
“Pekâlâ, kontrol edelim…”
Bilinciyle birlikte kutsal emanetin duyuları da genişlemeye başladı.
Aşağıdan sayısız yaşam alevi hissediliyordu.
Ancak aralarında zombi ya da kara elflere benzeyen hiçbir şey hissedilmiyordu.
“Biraz daha ileri gidelim, Bize.”
Bize cıvıldadı ve tekrar batıya uçtu.
Turan, kara elfleri takip hedefi olarak belirledi ve hatta herhangi bir şey yakalanıp yakalanamayacağını kontrol etmek için tespit büyüsü kullandı, ancak hiçbir şey bulunamadı.
Buradaki tehdit başka bir yere mi taşınmıştı?
‘Bu da kendi içinde sıkıntılı bir durum olurdu.
Görünür bir düşmanı yenebilirlerse kendilerini rahat hissedebilirlerdi, ancak bir yere taşınmışsa bu geri dönebileceği anlamına geliyordu.
Dahası, sonuç olmadan diğer şehirlerin lordları tehdidin ortadan kalktığını kabul etmezlerdi.
Onlara Zahar soyu izleme büyüsüyle etraflıca arama yaptığını söyleyemezdi…
Kim bilir ne kadar süre sağa sola baktıktan sonra, tam Gri Bölge’yi tamamen terk edebileceklerini düşünürken, ileride parlak bir şekilde yanan bir alev gördü.
“Dur!”
Turan acilen seslendiğinde, Bize hemen havada süzülmeye başladı.
Bu, sıradan kara kartallar için imkansız olan, boyutuyla orantısız ezici güce sahip büyülü bir canavar olduğu için mümkün olan gelişmiş bir teknikti.
Bu durumda Turan, kutsal emanetinin duyularına takılan muazzam büyülü alevi izlerken kaşlarını çattı.
“Ölümsüz… hayır, bir büyücü mü?
İzleme büyüsünün hedefini insan olarak değiştirdiğinde, koku açıkça bir büyücüye ve dahası bir soyluya işaret ediyordu.
Büyü güçleri Ferga’nınkinden bile daha güçlüydü, şu anki Turan’ınkinin iki katından daha fazlaydı.
Bu seviyedeki biri büyük evler arasında bile çekirdek yetenek olarak sınıflandırılırdı.
Sonra bilinmeyen varlık Turan’ın bulunduğu yöne doğru döndü ve havaya yükseldi.
‘Beni fark ettiler mi? Bu mesafeden mi?
Tam Bize’ye güneye kaçmasını emredecekken, Turan diğerinin uçuş yönteminin oldukça tanıdık olduğunu fark etti.
Havada süzülüp sonra da rüzgâra binerek uçma yöntemi…
Kısa bir süre sonra, çok uzaklardan gelen büyücüyle yüz yüze geldi.
“Turan?”
“Uzun zaman oldu, Meisa.”
Arabion’un varisi Meisa Arabion, karakteristik iskelet yüzünde beliren şaşkınlıkla ona baktı.
