Ve sonra, Majesteleri Kraliçe’nin ifadesi değişir.
“Bu…!”
“Kazanamazsam en azından bir hediye getirmeliyim diye düşündüm.”
Çantanın içinde altın, gümüş, hazineler ve çeşitli eşyalar vardı. Sadece birinci kattan olduğu için çok değerli şeyler değildi.
Ancak, beklendiği gibi, Kraliçe ve Birinci Prenses’in gözü altındaydı. Pırıl pırıl parlayan gözlerle çantaya bakarlar.
“Bunlar zindanın birinci katından elde edilen hazineler. Benim kutsamamla, ‘Algılama’, sandıklardan hazine toplamak çocuk oyuncağı.”
Bunu kaybettikten sonra yapmış değilim; en başından beri sadece hazine arıyordum.
Hesaba katmadığım şey ise zindanın içinde gündüz kavramının olmamasıydı. Bu sayede, sınırsız bir hile durumunda hazineleri toplayabildim.
Ciddi olsaydım, muhtemelen patronu Date Masayoshi’den daha hızlı yenebilirdim, ancak başlangıçta onunla ilgilenmiyordum.
Bu düello sadece Kraliçe ve Birinci Prenses’e değerimi göstermek içindi.
Onlar için, yeteneklerimin ne kadar faydalı olduğunu ayrıntılı olarak açıklamak yerine gerçekten para kazanarak anlamak muhtemelen daha kolaydır.
Majesteleri Kraliçe’den kraliyet kalesinde kalmak için sürekli izin aldım ve kendimi eğitime adamam söylendi. Parıldayan gözlerle.
Bu ikisinin gözü gerçekten de para görüyor.
Yanlarında iç çeken Kral için üzüldüm.
Sürgün meselesi çözüldüğüne göre, seviye atlamak için gece ormanına geldim.
Keccho’dan sonra sadece Keccho’dan yoruldum.
Kara tahta bıçağı çıkarıyorum ve uzaktan kontrol ederken bir Keccho’ya fırlatıyorum.
Bıçak Keccho’nun uzun boynunu tamamen kesmese de derin bir şekilde kesiyor ve Keccho ölüm çığlığı bile atmadan ölüyor.
Son zamanlarda, ağ aracılığıyla kan emmek yerine, fırsat bulduğumda doğrudan saldırıyor ve onları bu şekilde öldürüyorum.
‘Fırlatma Tekniği’ ve ‘Kara Büyü – Gerçek’ kombinasyonu oldukça parlak bir hale geldi.
Artık bir Keccho gibi bir şeyi anında öldürebiliyorum, bu yüzden diğer küçük yavrulardan da aşağı kalmamalıyım.
Şimdilik, gece için yeterli miktarda güç geliştirdim, bu yüzden asıl soru gündüz ne yapacağım.
Büyülü aletler kullanabilseydim, gücümü bunlarla takviye etmek iyi olurdu, ama ne yazık ki büyü konusunda sıfır yeteneğim var. Orada pek bir şey bekleyemem.
Zindanların içi her zaman gece olarak kabul edilseydi, sürekli zindanlarda kapalı kalmak bir seçenek olabilirdi, ama…
“…Hm?”
Her zamanki gibi dağı keşfederken, biraz garip hissettiren bir nokta vardı.
‘Tespit’ hiçbir şey göstermiyor ama bir şeyler garip geliyor.
Böyle zamanlarda, muhtemelen bir illüzyon veya hayalet gibi şeylerden biridir.
Daha önce kullanma şansım olmadı, ama bir deneyelim.
— “Hayal Kırıklığı”
‘Görüş Gözü’nün yeteneklerinden birini etkinleştirir etkinleştirmez, önümdeki dikkat çekici olmayan orman alanı bozuldu ve kayalar ve büyük ağaçlarla karışık orman benzeri bir alan ortaya çıktı.
Görünüşe göre bir tür illüzyon büyüsü tarafından gizlenmişti.
“Şimdi ne yapmalıyım?”
Güvenli seçenek hiçbir şey görmemiş gibi davranıp gitmek olurdu, ancak ‘Algılama’ ile araştırdıktan sonra bile tehlike yok.
İçerideki canavarların tepkisi Keccho’dan sadece biraz daha güçlü.
Yer yer duvar benzeri yapılar oluşturan sarmaşıklar, ağaçlar ve kayaların karışımı nedeniyle durugörüyü kullanmak zor. X-ışını görüşü de çok ileriyi göremiyor, bu yüzden buranın ötesinde ne olduğunu önceden bilemiyorum, ama şu anda gece vakti.
Başka bir deyişle, tüm hile yeteneklerim açığa çıktı. En kötü durumda, kaçabilirim, bu yüzden çok dikkatli olmamak daha iyi olabilir.
Dedikleri gibi, kaplanın inine girmezsen yavrusunu yakalayamazsın.
Keccho ile seviye atlama son zamanlarda durgunlaştı. Biraz daha güçlü canavarlara sahip olmak uygun. Ağım da var, bu yüzden daha zorlu düşmanlarla bile başa çıkabilirim.
Pekâlâ, gidelim.
O fantastik alana bir adım attım.
Zavallı Hurma Masayoshi. Kurbanlık bir piyon olmasına bile izin verilmedi. Düellodaki etkinliğine rağmen ekranda hiç görünmedi.
Millet, onun adı Date Masayoshi, biliyor musunuz? Yarısına kadar Date Seigi olarak okumuyor muydun?
Bu arada, yazar bunu “dateseigi” olarak yazmış (Oh hadi ama)
