Gizli mağaranın içinde aniden birinin sesi duyuldu.
Söz konusu kişi Fang Yuan olsa bile tüm tüylerinin diken diken olduğunu, kafa derisinin uyuştuğunu hissedebiliyordu.
Takip edilmişti!
Son birkaç gündür sürekli dışarı çıkması insanların dikkatini ve şüphesini çekmiş olabilir miydi?
Yoksa amcası tarafından gönderilen biri miydi?
Aklına handa karşılaştığı birinci seviye Gu Ustası Jiang Ya adlı genç adam bile gelmişti.
O kısa an içinde zihninde sayısız fikir ve tahmin uçuştu, bir yandan bir çözüm yolu düşünüyordu.
Fang Yuan, bu kısa cümledeki derin öldürme niyetini hissedebiliyordu. Bu durum karşısında kalbi sıkıştı. Şu anda yalnızca birinci alemin başlangıç aşamasındaydı; üstelik hayati Gu’su bile yoktu. Bu bir Gu Ustası için sıfır dövüş yeteneğine sahip olmakla eşdeğerdi, nasıl savaşabilirdi ki?
“Çok zayıf, çok zayıf!” Kafasının içinde kükredi.
“Halihazırda Tek Kapı Zehir Gu’m tarafından zehirlendin. Buna karşıt olan diğer Gu’m olmadan, yedi gün içinde kana ve irine dönüşerek öleceksin,” dedi arkasındaki ses.
Fang Yuan dişlerini sıktı, ifadesi soğuktu. Alçak bir ses tonuyla, “Şarap Kurdunu mu istiyorsun? Onu sana verebilirim.”
Yavaşça ayağa kalktı, hareketleri dikkatliydi. Ancak tam bu sırada başka bir ses duyuldu. Bu ses korkuyla doluydu ve titreyerek şöyle dedi: “Vereceğim, sana her şeyi verebilirim, lütfen sadece canımı bağışla, Ey Çiçek Şarabı Keşişi!”
“Bir dakika, bu…” Fang Yuan kaşlarını çattı ve aniden durumun farkına vararak arkasını döndü. Önündeki duvarda ışık ve gölge yer değişiyor, dalgalanıyor ve bir görüntü oluşturuyordu.
Zayıf ve tehditkâr bir Gu Ustası, bir dağın tepesinde duruyordu; önünde başka bir Gu Ustası yere kapanmıştı. İki Gu Ustasının etrafında çökmüş bir çukur, etrafa saçılmış taş parçaları ve molozlar vardı, az önce bitmiş olan şiddetli bir savaşın izlerini gösteriyordu.
Onlardan çok uzak olmayan bir noktada bir grup yaşlı izleyicinin yüzleri öfke ve korkuyla doluydu.
Sahnenin ortasındaki muzaffer Gu Ustası başını kaldırıp yüksek sesle gülmeye başladı. “Ha ha ha, Gu Yue’nin kahramanı, bu yaşta beşinci aleme kadar yetişim yapmışsın. İlk başta seni epey bir şey sanmıştım, ama bu kadar güçsüz olacağını hiç beklemezdim. Hmph!”
Gülen Gu Ustasının uzun ve ince gözleri vardı. Giydiği uzun ve pembe cüppenin büyük ve geniş kolları rüzgarda dalgalanıyordu. Cübbesinin göğsünde birleştiği yer gevşek ve açıktı, güçlü ve solgun göğüs kaslarını gözler önüne seriyordu. Ancak en dikkat çekici kısmı, tek bir saç teli bile olmayan, parlak ve pürüzsüz kel kafasıydı.
“Çiçek Şarabı Keşişi!” Fang Yuan bu Gu Ustasının kimliğini hemen tanıdı.
“Kendimi Efendi Çiçek Şarabı’yla kıyaslamak? Ben sizin karşınızda bir hiçim efendim! Aklımı kaçırmış olmalıyım, böyle büyük bir kişiliği, Efendi Çiçek Şarabı’nı tanımayıp sizi gücendirmişim. Efendi Çiçek Şarabı, lütfen klanımın daha önceki cömert misafirperverliğini hatırlayın ve canımı bağışlayın!” Yerde diz çökmüş olan Gu Ustası titriyordu, vücudu soğuk terler içindeydi, gözyaşları ve sümüğü birbirine karışmış bir şekilde merhamet dilemekteydi.
Fang Yuan gözlerini kıstı ve dikkatlice görüntüdeki insanları inceledi, yerdeki Gu Ustasının Gu Yue klan lideri üniforması giydiğini fark etti. Görünüşe bakılırsa, bu kişi dördüncü nesil klan lideriydi!
Etrafta duran yaşlı izleyicilere gelince, onlar muhtemelen o dönemin klan yaşlılarıydı.
“Hehe, cömert misafirperverlik mi? Gerçekten bunu söyleyecek cesaretin var! Aslen sizinle samimi bir şekilde ticaret yapmaya gelmiştim, klanınızın ay orkidelerini ilkel taşlarla adil bir fiyattan satın almak istedim. Ama kötü niyetler besleyen sizdiniz. Teklifimi kabul ediyor gibi yapıp beni ziyafetinize davet ettiniz, ancak içkime bir zehir Gu’su atmayı planladınız. Beni fazlasıyla küçümsediniz, göğün altında Çiçek Şarabı adıyla ün yapmış birisiyim ben, bu şekilde nasıl zehirlenebilirdim ki?”
Çiçek Şarabı Keşişi diz çökmüş olan dördüncü nesil klan liderine parmağını doğrulttu ve alayla, “Eğer adil bir şekilde işbirliği yapsaydın bunların hiçbiri olmazdı. Ama sen sadece kafamı alıp ününü ve şöhretini artırmak istedin, bu durumda kendinden başka kimseyi suçlayamazsın!” dedi.
“Efendim, lütfen değersiz hayatımı bağışlayın!” Dördüncü nesil klan lideri perişan bir şekilde bağırdı, dizlerini yerde sürterek hızla Çiçek Şarabı Keşişi’nin ayaklarına doğru sürüdü ve bacaklarına sarıldı.
“Efendim, klanımın ilkel taş üreten bir ruh pınarı var, ayrıca yeraltı mağaramıza büyük miktarda ay orkidesi ektik. Köleleştirme Gu’nuzu almaya ve hizmetkârınız olmaya hazırım, hayatım ve ölümüm sizin merhametinizde olacak, ömür boyu size hizmet etmeye razıyım efendim!”
Fang Yuan sessizce izledi, sahnedeki birkaç yaşlı ise ondan da sessiz görünüyordu.
Çiçek Şarabı Keşişi gözlerini kıstı, öfkesi artık dinmişti. Gözleri parladı ve şöyle dedi: “Hmph, Köleleştirme Gu’su, akıl almaz derecede değere sahip beşinci kademe bir Gu. Gerçekten bende öyle bir şey olduğunu mu sanıyorsun? Ancak Tek Kapı Zehir Gu’m tarafından zehirlendin ve yalnızca ben seni iyileştirebilirim, bu yüzden itaatsizlik edeceğinden korkmuyorum. Madem öyle, klanınız her hafta bana 3.000 sap ay orkidesi ve 3.000 ilkel taş vermek zorunda. Ara sıra gelip malları alacağım ve zehrini geçici olarak tedavi edeceğim, bu şekilde işe yaramaz hayatını bağışlamış olacağım.”
“Merhametiniz için çok teşekkür ederim, efendim! Merhametiniz için çok teşekkür ederim efendim!” Dördüncü klan lideri durmaksızın eğilip kalkarak ağladı. Kafasını dağ kayasına her çarptığında alnından kanlar akıyordu.
“Yalakalığı bırak, en çok senin gibi yalaka insanlardan nefret ederim! Sözde Gu Yue’nin dehası, güçlü beşinci alem dövüşçüsü, adın ne kadar değersiz. Bana düzgün hizmet etsen iyi olur. Sonuçta bu konu senin hayatını ilgilendiriyor… Urgh!” Çiçek Şarabı Keşişi aniden haykırdı; yüzünde dehşete kapılmış bir ifade vardı.
Dördüncü nesil klan liderini bacağıyla tekmeleyerek uzaklaştırdı, vücudu sallanıyordu. Çılgınca birkaç büyük adım geri giderek dördüncü nesil klan liderine “Nasıl hala bir Gu’ya sahip olabilirsin?!” diye bağırdı.
Dördüncü nesil klan lideri midesinin çukuruna tekme yedi ve bir ağız dolusu kan tükürdü. Büyük bir çabayla ayağa kalktı ve yüzünde kurnaz bir gülümseme belirdi. “Heh heh heh, herkesin Şeytani Yol’un insanlarını cezalandırmaya hakkı vardır! Bu Gu’nun adı Ay Gölgesi, saklanmada en iyisidir. Sadece dördüncü kademe olmasına rağmen, ilkel denizi bir dereceye kadar mühürleme yeteneğine sahiptir. Şeytan, seninle kıyasıya savaştık, artık üzerinde fazla Gu kalmadı, Ay Gölgesi Gu’mu nasıl bastırabilirsin ki? En iyisi usulca teslim ol ve bana hizmet et. Eğer beni memnun etmeyi başarırsan hala yaşamak için bir şansın olabilir.“
Çiçek Şarabı Keşişi öfkeden deliye dönmüştü, “Geber!” diye kükredi.
Sesi daha yeni yayılmaya başlamışken, bedeni bir yıldırım gibi ileri fırladı, yumruğu dördüncü nesil klan liderinin tam kalbine indi.
Dördüncü nesil klan lideri, Çiçek Şarabı Keşişi’nin bu kadar radikal olmasını beklemiyordu; ilkel denizi tehdit altında olsa bile, Çiçek Şarabı Keşişi taviz vermeyi reddetmişti. Büyük bir kuvvet klan liderini havaya fırlattı ve bedeni kırık bir çuval gibi yere düştü.
Güm!
Ağzından taze kan fışkırdı. Bu kırmızı sıvı, sayısız iç organı parçasıyla karışmıştı.
“Delirdin mi sen, bunu konuşarak da çözebilirdik…” Çiçek Şarabı Keşişi’ne kin dolu bakışlarla baktı, dudakları büyük bir çabayla hareket ediyordu ama cümlesini bitiremedi. Bacakları çöktü ve başı yana doğru eğildi. Ölmüştü.
“Klan lideri!”
“Şeytani yoldakilerin hepsi deli.”
“Öldürün, öldürün bu iblisi. Klan liderinin intikamını alın!”
Ay Gölgesi Gu’sundan etkilenmişti. Artık ilkel özünü dilediğince kullanamazdı; her kullanışı, açıklığını tehlikeye sokacaktı.
Kenarda izleyen yaşlıların hepsi öfkeyle kükreyerek savaş alanına üşüştüler.
“Ha ha ha, ölümünü arayan herkes buraya!” Çiçek Şarabı Keşişi kahkahalar içinde haykırdı. Kendisine doğru hücum eden yaşlılarla yüzleşerek, onlarla kafa kafaya savaştı.
Bu şiddetli savaşta Çiçek Şarabı Keşişi üstünlüğü ele geçirmişti. Çok geçmeden tüm yaşlılar yere yığılmış, bazıları yaralanmış ve geri kalanı da ölmüştü. Tam Çiçek Şarabı Keşişi hayatta kalan yaşlıların işini bitirmek üzereyken, yüz ifadesi aniden değişti ve bir elini karnının üzerine koydu. “Siktir!”
“Sizin için geri geleceğim,“ dedi Çiçek Şarabı Keşişi. Yaşlılardan birkaç tanesini bıçak misali keskin bakışlarıyla süzüp bir elektrik akımı gibi hareket ederek dağ ormanına doğru kaçtı. Göz açıp kapayıncaya dek ormanın içinde kaybolmuştu bile.
