Pıt pıt pıt…
Büyük, ağır yağmur damlaları toprağa düşüyor, yemyeşil bambu evin çatısına çarparak gevrek sesler çıkarıyordu.
Evin önündeki göletin yüzeyi yağmurla birlikte dalgalanmalarla doldu, sudaki balıklar canlılıkla yüzüyor, su bitkileri göletin dibinde sallanıyordu. Gökyüzü kapalıydı; kalın bir yağmur perdesi görüş alanını kaplıyordu.
Loş bir ışıkla aydınlanan odanın içinde, açık pencerenin başında biri vardı. Fang Yuan sessizce, şiddetli yağan yağmuru izlerken iç geçirdi.
”3 gün 3 gece oldu bile.”
Üç gün önceki gece iki şişe şarapla köyden çıkmış, etrafı aramıştı etmişti. Ancak gece geç saatlerde bardaktan boşanırcasına yağmur yağmaya başlamıştı. İliklerine kadar sırılsıklam olması bir yana, asıl mesele bu durumda daha fazla aramaya devam edemeyeceğiydi.
Yağmur suyu şarap kokusunu çabucak silip süpürecekti. Aynı zamanda bu koşullar altında kendini aramaya zorlarsa şüphe uyandırabilirdi. Her ne kadar daha önce gerçek niyetini gizlemek için depresif bir sarhoş gibi davranmış olsa da, etrafındaki diğer insanların zekâsını asla hafife almaması gerektiğini biliyordu. Sadece bir aptal başkalarının aptal olduğunu düşünürdü.
Bu gerçeğin karşısında Fang Yuan sadece arayışını durdurabilirdi.
Yağmurun başladığı andan itibaren aralıksız devam ettiğinden bahsetmeye gerek bile yoktu. Bazen hızlanıyor, bazen hafifliyor ama hiç durmuyordu.
“Sanırım bu şekilde, kısa bir süre için Şarap kurdunu bulamayacağım. Güvende olmak için sadece Ay Işığı Gu’yu rafine etmeye başlamayı seçebilirim. Onu rafine ederken Şarap kurdunu bulabilirsem en iyisi bu olur ama bulamazsam bu şekilde devam etmek zorunda kalırım. Ancak bu konu çok yaygın; berrak bir gökyüzünden fırtına çıkabilir, her an beklenmedik bir şey olabilir. Bu dünyada kim önüne engeller çıkmadan her şeyi yapabilir, mükemmel bir yolculuk geçirebilir?”
Fang Yuan’ın düşünceleri çok sakindi; 500 yıllık tecrübesi ilk başta nadiren sahip olduğu fevriliği çoktan yok etmişti.
Kapıyı ve pencereyi kapatıp yatağına bağdaş kurarak oturdu. Gözlerini yavaşça kapattı ve birkaç nefes alıp vererek zihnini sakinleştirdi.
Bir sonraki an, zihninin içinde açıklığının görüntüsü belirdi. Açıklığı bedeninin içinde bulunuyordu, gizemli ve olağandışı bir doğaya sahipti. Sınırsız büyüklükte ama yine de sonsuz bir küçüklükteydi. Açıklığın dış katmanı beyaz bir ışık tabakasından oluşmuştu. Bu beyaz ışık yetersizmişçesine bir izlenim veriyordu ama yine de açıklığı iyi bir şekilde destekleyebiliyordu.
Açıklığının içinde ilkel özden oluşan bir deniz vardı. Bu deniz yeşil bakır rengindeydi, deniz yüzeyi bir ayna kadar berrak ve sakindi. Su seviyesi açıklığın yaklaşık yarısına geliyordu. Denizin tüm hacmi açıklığın %44’ünü kapsıyordu.
Bu, 1. seviye Gu Ustalarının yeşil bakır ilkel deniziydi, deniz suyunun her bir damlası ilkel özdü. Bu, Fang Yuan’ın canlılığının, özünün, ruhunun ve temel yaşam gücünün yoğunlaşmasıydı.
İlkek özün her damlası değerliydi, çünkü bir Gu Ustasının kökü aynı zamanda gücünün kaynağıydı. Gu Ustalarının Gu’yu rafine etmek ve kullanmak için ilkel öze güvenmeleri gerekliydi.
Fang Yuan, zihnini açıklığından geri çekerken gözlerini açtı. Sessizce Ay Işığı Gu’sunu eline alıp avucunun ortasına oturttu. Küçük, kristalden vücudu kıvrımlı bir hilali andırıyordu.
Basit bir düşünceyle, açıklığındaki ilkel denizden bir parça ilkel öz koparak vücudundan ayrıldı ve Ay Işığı Gu’ya doğru aktı. Olanları fark eden Ay Işığı Gu’su şiddetli bir mavi ışık yayarak Fang Yuan’ın avcunda hafifçe titredi, ilkel öz akışına direniyordu.
Gu, yerin ve göğün özüdür, dünyanın sırlarını saklar, doğa kanunlarının taşıyıcısıdır. Onlar gökyüzünün altında özgürce yaşayan, her biri kendi iradesiyle doğan canlı varlıklardır. Şu anda Fang Yuan’ın onu rafine etmesi, aslen onun iradesini yok etmesi anlamına gelecekti. Yaklaşan tehlikeyi hisseden Ay Işığı Gu doğal olarak direndi.
Rafine süreci zorlu bir süreçti.
Ay Işığı Gu kavisli bir hilal gibiydi. Yeşil bakır ilkel özü hilalin içine aktıkça, iki sivri ucu yavaşça yeşile döndü. Yeşil bakır özü yavaşça hilalin ortasına doğru yayılmaya çalışıyordu.
Üç dakikadan kısa bir süre sonra Fang Yuan’ın yüzü solgunlaştı. Büyük miktarda ilkel öz sürekli olarak Ay Işığı Gu’ya akıyor, bu durum hızla kalbine saldıran bir zayıflık hissetmesine neden oluyordu.
%1, %2, %3… %8, %9, %10.
On dakikanın ardından, Fang Yuan ilkel özünün %10’unu kullanmıştı. Yine de Ay Işığı Gu’nun hilal şeklindeki mavi kristal yüzeyinde, yeşil bakır ilkel özü merkeze doğru çok minimal bir alan işgal ediyordu.
Ay Işığı Gu’nun direnci son derece güçlüydü. Neyse ki bu durum Fang Yuan’ın çoktan tahminleri dahilindeydi, şaşırmamıştı. Israrla devam etti ve Ay Işığı Gu’ya daha fazla ilkel öz yolladı.
%1, %2, %3…
Yirmi dakika daha geçtikten sonra, Fang Yuan’ın açıklığında yalnızca %14’lük ilkel öz kalmıştı. Ay Işığı Gu’nun üzerindeki yeşil bakır ilkel özünün kapladığı alan hafifçe genişlemiş, hilalin iki ucundaki yeşil öz bir araya gelerek Ay Işığı Gu’nun yüzeyinin yaklaşık 1/12’sini kaplamıştı. Geri kalan yüzeyi ise hala orjinal rengi olan açık maviydi.
“Bir Gu’yu rafine etmek çok zor,” diye iç geçirdi Fang Yuan Gu’ya bakarken. İlkel öz akışını keserek arıtma işlemini durdurdu.
Yarım saattir rafine işlemine devam ediyordu, açıklığındaki ilkel denizden geriye yalnızca %14’lük bir kısım kalmıştı. Ay Işığı Gu’sunun ise sadece 1/12’si kadarını rafine edebilmişti
Daha da kötüsü, Ay Işığı Gu hâlâ soluk mavi ışığını yaymaya devam ediyordu. Fang Yuan rafine etmeyi bırakmış olsa da, Ay Işığı Gu direnmeyi bırakmadı; hâlâ Fang Yuan’ın yeşil bakırımsı ilkel özünü dışarı atmaya devam ediyordu.
Fang Yuan, Ay Işığı Gu’suna akıttığı ilkel özün yavaşça Gu’nun vücudundan dışarı itildiğini açıkça hissedebiliyordu. Dışarıdan bakıldığında, hilalin iki ucundaki yeşil bakır özü yavaş yavaş küçülüyordu.
Bu küçülme hızına göre, yaklaşık altı saat sonra Ay Işığı Gu, Fang Yuan’ın ilkel özünün tamamını dışarı atacaktı. İşte o zaman bu Gu’yu rafine etmeye devam ettiğinde, baştan başlamaktan hiçbir farkı olmayacaktı.
“Gu rafinasyonu, tıpkı iki ordu arasındaki bir yıpratma savaşı gibidir. Gu’nun 1/12’sini rafine etmeme rağmen, ilkel özümün dörtte üçünü harcadım. Bir Gu Ustası, Gu’yu arıtırken sürekli olarak arıtma sürecini sürdürerek ilkel denizini yenilemek zorundadır. Rafinasyon süreci, kişinin ilkel özü yönetme becerisinin ve sabrının sınandığı uzun süren bir savaştır.”
Fang Yuan düşünürken para çantasından bir parça ilkel taş çıkardı.
Bir Gu Ustasının tükettiği ilkel özü yenilemek için iki yolu vardı. İlk yol doğal yenilenmeydi. Bir süre bekledikten sonra ilkel deniz doğal olarak ilkel özü yenilerdi. Fang Yuan gibi C sınıfı bir yetenek söz konusu olduğunda, ilkel özün %4’ünü yenilemek yaklaşık bir saat sürerdi. Altı saat içinde toplam ilkel öz miktarının %24’ünü geri kazanabilirdi.
İkinci yol ise doğal özü doğrudan bir ilkel taştan emmekti.
İlkel taşlar doğanın kendisinden gelen birer hazinedir. Yoğunlaştırılmış doğal ilkel öz olarak, onu emerken ilkel denizin su seviyesi çıplak gözle görülebilecek şekilde sürekli olarak yükseliyordu.
Yaklaşık yarım saat sonra ilkel deniz orijinal hacminin %44’üne geri dönmüştü. Bu seviyede denizin yükselen su seviyesi aniden durdu. Açıklığın içinde hâlâ yer olmasına rağmen, Fang Yuan daha fazla ilkel öz depolayamadı. Bu onun C sınıfı yeteneğinin sınırıydı.
Buradan, bir kişinin doğal yeteneğinin seviyesinin önemini görebilirsiniz. Yetenek ne kadar yüksekse, açıklık o kadar fazla ilkel özü tutabilir ve ilkel özün doğal iyileşmesi bir o kadar hızlı olur.
Fang Yuan’ın durumunda bir Gu’yu rafine etmek ve sonuçlarını koruyabilmek için ilkel taşlardan öz emmesi gerekecekti çünkü ilkel özünün doğal yenilenme hızı Ay Işığı Gu’sunun dışarı atma hızından yavaş kalıyordu.
Ancak A sınıfı yetenek Fang Zheng’in açısından, her saat %8 oranında ilkel öz yenileyebiliyordu. Altı saat içinde ilkel özünün %48’ini geri kazanırken aynı zaman diliminde Ay Işığı Gu’su ilkel özün yalnızca %3’ünü dışarı atabiliyordu. Fang Zheng’in ilkel taşların yardımına ihtiyacı yoktu. Bu süreçte dinlenerek rafine etmeye devam edebilir ve Ay Işığı Gu’yu birkaç gün içinde başarıyla rafine edebilirdi.
Bu nedenle Fang Yuan bu testte, hiçbir zaman ilk sırayı elde etme şansına sahip olmadığını daha en başından beri biliyordu. Bu testte ana faktör kişinin yeteneğinin derecesi olduğundan, bunun gerçek güçle hiçbir ilgisi yoktu.
İkinci faktör ise ilkel taşlardı. Bol miktarda ilkel taşı olan ve tüketmekte de tereddüt etmeyen bir B sınıfı yetenek de A sınıfını geçebilir ve ilk sırayı elde edebilirdi.
“Elimde altı tane ilkel taş var. Ben Gu Yue Mo Bei veya Gu Yue Chi Chen ile kıyaslanamam, bu tür kişilerin arkasında aile büyüklerinin desteği vardır. Benim yeteneğim C seviyesinde, A seviye olan Fang Zheng ile kıyaslanamaz. Bu sınavı kazanma şansım hiç olmadı. Neden enerjimi başka yöne çevirip Şarap kurdunu aramaya gitmiyorum? Eğer Şarap kurdunu hayati Gu’m haline getirebilirsem, Ay Işığı Gu’sundan çok daha iyi olur. Hmm? Pencerenin dışındaki yağmurun sesi hafifledi, durması yakın görünüyor. Zaten üç gün üç gecedir devam ediyor, artık durma vakti gelmiş olmalı.”
Fang Yuan Ay Işığı Gu’yu sakladı ve yatağından indi. Tam pencereyi açmak üzereyken kapı çalındı.
Kapının dışından hizmetkârı Shen Cui’nin sesi geldi: “Genç efendi Fang Yuan, benim. Üç gündür aralıksız yağmur yağıyor, bu yüzden size biraz yiyecek ve şarap getirdim. Genç efendi yiyip içebilir ve depresif duygularını hafifletebilir.”
