O gece paylaşılan gönderiyi gördüğümde nutkum tutulmuştu.
Haruka’nın iyi malzemeye ama kötü kamera çalışması ve kalitesine sahip görüntüleri ile benim kötü malzemeye ama iyi kamera çalışması ve kalitesine sahip savaş sahnelerimi ve dansımı içeriyordu.
Etkili yakın çekimler ve konumlandırmalarla bir film gibi görünüyordu.
Emilia’nın yeteneğinden çok etkilendim.
Mira da Emilia’nın gizli yeteneğine şaşırmıştı.
Müzik bile eklenmişti, bu da onu benim özensiz gönderimden dünyalar kadar farklı kılıyordu.
Ertesi sabah, LINE üzerinden Sofia’nın durumunun iyiye gittiğini teyit ettikten ve cevap verdikten sonra evden çıktım.
Bugün yine Haruka ile zindana meydan okumayı planlıyorum.
Mira ve diğerleriyle, yani dördümüzle gitme fikri vardı ama görünüşe göre onlar çoktan Senpai Adelaide ile gitme planları yapmışlar, bu yüzden bugün yine sadece Haruka ve ben varız.
Bugün de sırt çantama pirinç topları, çay ve su koydum ve zindanın önünde buluştuk.
“Hey, Kota, günaydın. Bugün yine erkencisin.”
“Günaydın, Haruka. Bunu zaten burada olan birinden duymak istemiyorum.”
Saat 6:30’daki randevumuza geç kalmamak için saat 6’dan hemen sonra evden çıktım.
Ve yine de, o çoktan burada mı? Bu da neyin nesi?
“Dünkü yazıyı gördükten sonra uyuyamadım.”
“Nesin sen, ilkokul çocuğu mu? Ama anlıyorum. Uykunuz gelirse ya da kendinizi iyi hissetmezseniz hemen bana söyleyin. Seni çıkışa götüreceğim.”
“Hehe, demek zindana tek başına girmeyi planlıyorsun. Kota’dan beklendiği gibi.”
Neyin “beklendiği gibi” olduğundan emin değilim ama görünüşe göre Haruka’nın zihninde ben böyle bir karakterim.
Zindandayken kendimi değiştirebileceğimi hissediyorum. Bu yüzden dalmaya devam ediyorum, hepsi bu.
Avlanma sorunsuz gidiyordu.
Belki de benim avlanma tarzıma alışmaya başladığı için Haruka’nın hareketleri giderek gelişiyor.
Seviyesi artıyor olabilir.
Bunun da ötesinde, dans ettiğimde şanslı seriler yakalamaya devam ediyoruz ve zindanın ikinci katında insanlık dışı bir hızda koşuyoruz.
Çifte destekle artık 100 metreyi 8 saniyede koşabiliyorum ve 1 km hatta 2 km boyunca koşmaya devam edebiliyorum.
Gerçi Haruka yetişemediği için biraz daha yavaş koşuyorum.
Sorun şu ki, düşürme şansımız çok iyi ve bıçak gibi şeyler ağırlaşıyor.
Bir grup goblini ezmeye ve orada öğle yemeği yemeye karar verdik.
Böyle zamanlarda yenildiklerinde tamamen yok olmaları çok kullanışlı.
“Kota, başka bir ‘sihirli taş’ bulduk.”
“Yine mi? Bugün çok fazla değil mi?”
“Pek çok canavarı alt ediyoruz.”
“Hayır, bütün gün tek başıma avlansam bile hiç avlanamadığım günler oluyor.”
“Gerçekten mi? O zaman bugün büyük bir kâr elde ediyoruz.”
“Sihirli taş” yumruk büyüklüğünde, mavi tonlu siyah bir taştı ve çok da ağırdı.
Sırt çantama daha fazla “sihirli taş” doldurdum, yeni aldığım çantamın dibinin çökebileceğinden endişelendim.
“Haruka, bunu kullan.”
Haruka’ya az önce düşen bir eşyayı fırlattım – kolye ucuna dönüştürülmüş bir kurt dişi.
Bu gizemli bir eşya – bir kurt neden bitmiş bir ürünü düşürsün ki?
“Bu! Bu bir ‘Fang Charm’ değil mi?! Yok artık! Böyle bir şeyi kabul edemem!”
“Bunu sana vermeyeceğim. Ama ekip oluştururken ortağımın daha güçlü olması daha iyi. Satıp kârı bölüşmektense onu kullanmak daha verimli. Daha sonra daha iyi bir şey bulursak bunu telafi edebiliriz ya da dağıldığımızda satıp bölüşebiliriz.”
“Öyle mi? Eğer durum buysa, belki de onu kullanırım…”
Haruka parlayan gözlerle “Diş Tılsımı “na baktı.
“Diş Tılsımı” DEF +1 ve Güç +1 veren bir aksesuardır. Bu kadar küçük olmasına rağmen oldukça pahalı bir eşyadır.
Ayrıca sporcular gizlice taktığında sorunlara neden olan bir eşyadır.
Böyle şeylerin düştüğü bir zindan gerçekten gizemlidir.
“Daha fazla etki için bunlardan birden fazla takabilir misiniz?”
“Yanlış hatırlamıyorsam, Lv0’da sadece bir tanesinden yararlanabiliyorsunuz ve Lv1’den itibaren ikiye kadar yararlanabiliyorsunuz… Sanırım bunu duyuran Hollandalı bir araştırma ekibiydi.”
“Kota, çok bilgilisin.”
“Hayır, sadece önemli bir duyuruydu ama fazla dikkat çekmedi, bu da ironik bir şekilde aklımda kalmasına neden oldu. Mira gibi biri tüm araştırma içeriğini biliyor olabilir. Son zamanlarda bilgi toplamak için çok çalışıyor gibi görünüyor.”
Yeteneklerinizi sonsuza kadar artırmak için daha fazlasını takmaya devam edebilseydiniz, değeri astronomik olurdu.
Durum böyle olmadığı için en düşük dereceli aksesuarlar bile yalnızca birkaç yüz bin yen civarındadır.
Yine de pahalılar çünkü sıradan insanlar tarafından takıldıklarında bile etkili oluyorlar.
Sadece bir aksesuar takmak size kot seviyesinde savunma sağlar. Gerçekten, bir tılsım olarak mükemmel. Yine de pahalı!
Şimdi! Sıkı avlanmaya devam edelim!
Bir süre daha avlandıktan sonra, iyi bir durak noktasında Haruka’ya seslendim ve öğle yemeği molası vermeye karar verdik.
Goblinleri katlettikten sonra huzurlu manzaranın tadını çıkararak bir pirinç topu yedim. Deniz yosununun çıtır dokusunun ve okyanus aromasının tadını çıkararak tekrar seslenmek üzereyken Haruka’nın uyukladığını fark ettim.
Onu uyandırdığım için kendimi suçlu hissederek, etrafımızı izlerken öğle yemeğimi bitirmeye karar verdim.
Şişe çayımla bir nefes aldığımda Haruka kıvrılmış ve tamamen uykuya dalmıştı.
Bu tür bir etkiye sahip bir aksesuar olmadığına göre, uykusuzluğu onu yakalamış olmalıydı. Haruka ile avımızın bugünlük sona erdiği gerçeğine kendimi teslim ettim.
Biraz daha uyumasına izin verdikten sonra Haruka’yı uyandırdım ve onu zindan çıkışına götürdüm.
Haruka çok özür diledi ama yarından itibaren bir süre ayrı aktiviteler yapacağımız için bu konuyu konuşmaya öncelik verdim ve ona endişelenmemesini söyledim.
Gerçekten umursamayan bir tip olsaydı onu yumruklardım ama öyle bir karakteri yok, o yüzden sorun değil.
Görünüşe göre Muto ve diğerleriyle planları var ve ailesiyle dışarı çıkmayı planlıyor.
Bana gelince, Sofia ve diğerleriyle keşfe çıkmayı planlıyorum.
Mira ve diğerleri de çeşitli şekillerde hareket ediyorlar, bu yüzden Sofia sabırsızlanıyor gibi görünüyordu. Hastalıktan yeni kurtulmuşken yaralanmasına izin vermemek için dikkatli olmalıyım.
Ne de olsa herkesin önünde [İyileştirme Büyüsü] kullanmaya cesaretim yok…
Zaten goblinlerin 18 DEF ile Sofia’ya zarar verebileceğini sanmıyorum.
